Bolesław Andrzej Ostrowski

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Bolesław Andrzej Ostrowski

Post autor: Artur Rogóż »

Bolesław Andrzej Ostrowski (ur. 30 września albo 30 listopada 1891 w Warszawie, zm. 15 marca 1964 w Martinez, w Argentynie) - pułkownik piechoty Wojska Polskiego, członek Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej.


Działalność niepodległościowa

Był uczniem gimnazjum w Chełmnie. W latach 1906-1907 był członkiem Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1907 wyjechał do USA. W latach 1910-1914 służył w Korpusie Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.

W marcu 1915 powrócił do Polski i wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 i 4 Pułku Piechoty Legionów. W lipcu 1917 po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie – Havelbergu – Rastadt – Werl. Zwolniony z internowania w 1918 powrócił do kraju.
Służba w WP

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Od listopada 1918 do stycznia 1919 dowódca kompanii w Grupie Operacyjnej mjr. Wieczorkiewicza w walkach przeciw Ukraińcom. Styczeń – luty 1919 w Milicji Ludowej w Kaliszu, luty – listopad 1919 dowódca 8 batalionu strzeleckiego. Major piechoty z 1 czerwca 1919. Listopad 1919 – lipiec 1920 komendant Tajnej Organizacji Wojskowej na Śląsku Cieszyńskim. Lipiec 1920 – marzec 1921 dowódca batalionu zapasowego 4 pułku strzelców podhalańskich (psp), marzec 1921 – grudzień 1924 dowódca batalionu 4 psp, później do lutego 1927 dowódca batalionu 59 pułku piechoty (pp). Luty – październik 1927 zastępca dowódcy 71 pp. W okresie październik 1927 – wrzesień 1931 pełniący obowiązki szefa Departamentu Piechoty ministerstwa Spraw Wojskowych. Wrzesień 1931 – marzec 1937 dowódca 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. Pułkownik z 1 stycznia 1934. W marcu 1937 objął dowództwo Pułku KOP "Zdołbunów". W maju 1938 przejął od płk dypl. Stefana Roweckiego dowództwo Brygada KOP "Podole" w Czortkowie. Od sierpnia do 17 września 1939 dowódca 36 Dywizji Piechoty (Rezerwowej), walczącej z Niemcami w składzie Armii "Prusy".

Przez Węgry przedostał się na Bliski Wschód. Lipiec – wrzesień 1940 dowódca Oddziału Szkolnego Ośrodka Zapasowego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie, wrzesień 1940 – czerwiec 1942 zastępca dowódcy Ośrodka Zapasowego Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie, czerwiec 1942 – luty 1943 oficer łącznikowy w Jerozolimie, luty 1943 – luty 1944 w Dowództwie Rejonowym Etapów w Palestynie, luty 1944 – kwiecień 1945 dowódca Jednostek Terytorialnych na Bliskim Wschodzie, kwiecień 1945 – kwiecień 1947 oficer łącznikowy II Korpusu Polskiego i komendant miasta Rzym. Po demobilizacji wyjechał i osiadł w Argentynie, gdzie zmarł. 23 stycznia 1968 prezydent RP August Zaleski awansował go pośmiertnie na generała brygady.
Awanse służbowe

chorąży – 15 listopada 1915
podporucznik – 1 kwietnia 1916
porucznik – 1918
major – 1921
podpułkownik – 12 kwietnia 1927 ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 32 lokatą w korpusie oficerów piechoty
pułkownik – 1934

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Niepodległości z Mieczami
Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie
szwedzki Królewski Order Wazów 2 klasy

W 1960, w Londynie opublikował wspomnienia zatytułowane "Z bojowca na dowódcę pułku. W czterdziestolecie 4 Pułku Piechoty Legionów 1915-1955".
Bibliografia

Józef A. Teslar, Czwarty Pułk Piechoty Legionów Polskich, Lwów 1916,
Wiktor Krzysztof Cygan, Oficerowie Legionów Polskich. Słownik Biograficzny, tom III, Wydawnictwo Barwa i Broń, Warszawa 2006,
Piotr Zarzycki, Walki 36 Dywizji Piechoty Rezerwowej we wrześniu 1939 roku, Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (212) z 2006 r., s. 23-60,
T.Kryska-Karski, S.Żurakowski "Generałowie Polski Niepodległej", Figaro – Press Londyn 1976 s.119.
Jan Harajda, "Jan Maciej Jasielski 03.01.1894 Płotycz powiat tarnopolski – 18.11.1964 Quilmes prowincja Buenos Aires" , wydanie własne Poznań 2004, s.18.
H. P kosk, Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”