Zygmunt Piasecki

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Zygmunt Piasecki

Post autor: Artur Rogóż »

Zygmunt Piasecki ps "Dublańczyk" (ur. 14 grudnia 1893 w Szafarni, w pow. rypińskim, zm. 26 stycznia 1954 w Nicei) – generał brygady Wojska Polskiego.

Był synem Andrzeja i Heleny z Dembińskich. Żonaty z właścicielką majątku Turka, w powiecie lubelskim. Miał dwoje dzieci: Andrzeja (1929) i Zofię (1932).

W 1911 po ukończeniu Szkoły Handlowej we Włocławku rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. W 1914 po zaliczeniu 5 semestrów przeniósł się do Akademii Rolniczej w Dublanach. W czasie studiów należał do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego "Strzelec". W czasie I wojny światowej, od 18 sierpnia 1914 r., walczył w Legionach Polskich. Był podoficerem, a później oficerem 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie, a później w Łomży.

Od 2 listopada 1918 był jednym z organizatorów 7 Pułku Ułanów Lubelskich, w którym został dowódcą szwadronu, a następnie zastępcą dowódcy pułku. 6 lipca 1920 objął jego dowództwo i sprawował je do 29 marca 1929 (od 21 czerwca 1921 dowodzony przez niego oddział stacjonował w garnizonie Mińsk Mazowiecki). W międzyczasie dowodził Brygadą "B" złożoną z 7 i 16 Pułków Ułanów oraz Dywizjonu Ułanów rtm. Zapolskiego w Grupie Operacyjnej płk Adama Nieniewskiego (26.VIII-8.X.1920), ukończył kurs informacyjny dla wyższych dowódców jazdy (w 1921, w Warszawie) i kurs dowódców pułków (w 1926, w Grudziądzu). W marcu 1929 r. mianowany został dowódcą 17 Brygady Kawalerii w Hrubieszowie. Od 6 grudnia 1929 r. do 10 lipca 1930 był słuchaczem IV Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. W marcu 1930 r. przeniesiony został na stanowisko dowódcy 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Krakowie z pozostawieniem na kursie[1]. Z dniem 1 kwietnia 1937 dowodzona przez niego wielka jednostka przemianowana została na Krakowską Brygadę Kawalerii. Na jej czele walczył w kampanii wrześniowej 1939. Był jeńcem obozu w Oflagu VII A w Murnau.
Awanse służbowe

podporucznik – 1 listopada 1916
porucznik – X.1918
rotmistrz – XII.1919
major – 1920, zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
podpułkownik – 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 5 lokatą w korpusie oficerów jazdy
pułkownik – 1 stycznia 1928 ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 10 lokatą w korpusie oficerów kawalerii
generał brygady – 19 marca 1937

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Złoty Krzyż Zasługi
Krzyż Kawalerski Legii Honorowej (Francja)

Przypisy

↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 8 z 31.03.1930 r.

Bibliografia

Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 145.
Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 246.
Władysław Laudyn, Zarys historii wojennej 7-go Pułku Ułanów Lubelskich, Warszawa 1931.
Janusz Odziemkowski, Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, 7 Pułk Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego, zeszyt 2, Warszawa 1989.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”