Aleksander Romanowicz

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Aleksander Romanowicz

Post autor: Artur Rogóż »

Aleksander Romanowicz (ur. 1 kwietnia 1871 w majątku rodowym Olekszyszki, w pow. lidzkim - zm. 14 listopada 1933 w Wilnie) - Polak z pochodzenia Tatar, muzułmanin, generał major Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.

Rodzina

Był synem Romualda, kapitana rosyjskiej artylerii, i Emilii z Jakubowskich. Żonaty z Joanną z Bazarewskich. Miał czworo dzieci: Stefana, Zofię, Marię i Helenę.
Służba w Armii Imperium Rosyjskiego

W 1890 ukończył Korpus Kadetów w Połocku, potem Oficerską Szkołę Kawalerii. Od 1892 oficer zawodowy rosyjskiej kawalerii. W 1914 jako dowódca pułku jazdy walczył w kampanii pruskiej. Uratowany z pogromu na Mazurach objął dowództwo kaliskiego pułku strzelców pogranicznych. W 1916 zatruty niemieckimi gazami bojowymi. Po wyleczeniu uzyskał stopień generała majora i do 1917 dowodził Dywizją Pograniczną w Finlandii.
Służba w Wojsku Polskim

4 stycznia 1920 przyjęty do Wojska Polskiego. 3 lutego tego roku mianowany dowódcą Pułku Jazdy Tatarskiej im. Mustafy Achmatowicza.

22 kwietnia 1920 powołany na stanowisko dowódcy VII Brygady Jazdy. lipiec 1920 - marzec 1921 w dyspozycji ministra Spraw Wojskowych, po czym służył w Centralnej Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie. Uczestnik wojny bolszewickiej.

Nie potrafił przystosować się do nowego środowiska i podał się do dymisji. Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała brygady. Zweryfikowany w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Będąc na emeryturze rozwinął ożywioną działalność społeczną i religijną wśród gminy muzułmańskiej, której prezesował. Osiadł w Wilnie, gdzie zmarł. Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Niekraszuńcach, w pow. lidzkim.
Awanse służbowe

podporucznik (Подпоручик) - ?
porucznik (Поручик) - 1896
sztabsrotmistrz (Штабс-ротмистр) - 1900
rotmistrz (Ротмистр) - 1900
podpułkownik (Подполковник) - ?
pułkownik (Полковник) - 1913
generał brygady (Генерал-майор) - 1917

Bibliografia

Tadeusz Kryska Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, s. 155.
H. P Kosk, Generalicja polska, t. 2, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”