Witold Ścibor-Rylski

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Witold Ścibor-Rylski

Post autor: Artur Rogóż »

Witold Ścibor-Rylski herbu Ostoja (ur. 12 lutego 1871 w Wielopolu, zm. 26 lutego 1926 w Brenham) – oficer austro-węgierski, ochotnik w II wojnie burskiej, legionista, pułkownik piechoty Wojska Polskiego, pośmiertelnie awansowany na generała bygady, działacz polonijny w Stanach Zjednoczonych, społecznik.

Biografia

Urodził się jako najmłodszy z czworga rodzeństwa w rodzinnnym dworze na Wielopolu. Wielopole podobne jak sąsiedni Zagórz znajdowało się w posiadaniu rodziny Rylskich. Ojciec Witolda - August brał udział w Powstaniu styczniowym. Po zakończeniu gimnazjum młody Witold rozpoczął służbę w armii austro-węgierskiej. Ukończył szkołę oficerską i został podporucznikiem piechoty. W 1898 roku na własną prośbę odszedł z CK armii i wyemigrował do USA.

Tam zastała go wieść o wybuchu II wojny burskiej. Zebrawszy oddział awanturników wyruszył do Afryki Południowej. Po klęsce Burów powrócił do Stanów Zjednoczonych.

W latach 1910-1914 był prezesem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w USA. Druh Rylski był jednak odosobniony w swoich poglądach opowiadając się za militarnym udziałem sokolstwa amerykańskiego w czynie zbrojnym Legionów[1].

Ostatecznie wraz z grupą ochotników przypłynął do Europy i zaciągnął się do Legionów Polskich. Walczył w szeregach I Brygady Legionów. W grudniu 1914 roku został dowódcą V batalionu 2 Pułku Piechoty Legionów i wziął udział w Bitwie pod Łowczówkiem[2]. W grudniu 1916 uzyskał stopień podpułkownika. W dniach 26 - 27 lipca 1917 dowodził 2 Pułkiem Piechoty Legionów, później także 6 Pułkiem Piechoty Legionów. Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego.

W listopadzie 1918 został przyjęty do odrodzonego Wojska Polskiego, w stopniu pułkownika dowodząc 11 Pułkiem Piechoty, a potem 38 Pułkiem Piechoty Strzelców Lwowskich, kolejno w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Po ustaniu działań wojennych powrócił do USA.

Zmarł 26 lutego 1926 roku w Brenham. Pochowany na cmentarzu w Boerne w stanie Teksas[3].
Awanse służbowe

PL Epolet kpt.svg kapitan - 5 marca 1915
PL Epolet mjr.svg major - 27 maja 1915
PL Epolet pplk.svg podpułkownik - 1 listopada 1916
PL Epolet plk.svg pułkownik -
PL Epolet gen bryg.svg generał brygady - 11 listopada 1962 pośmiertnie przez Prezydenta RP Augusta Zaleskiego


Przypisy

http://forteca.w.activ.pl/problem_woj.html/
↑ Bitwa pod Łowczówkiem 1914
↑ Boerne Cemetery

Bibliografia

Józef Kozioł, Straceńców los, czyli o Legionistach spod Łowczówka, Tuchów 2009
August hr. Krasicki, Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914 - 1916, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, s. 175
Wacława Milewska, Walki I Brygady Legionów Polskich – Grudzień 1914
Wacława Milewska, Janusz Tadeusz Nowak, Maria Zientara, Legiony Polskie 1914-1918, Kraków 1998
Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917
Mieczysław Wrzosek, Problem Wojska Polskiego jak armii sprzymierzonej w latach 1914-1918. Uniwersytet w Białymstoku. Dostęp z 26 września 2008.
Jerzy Tarnawski, Wielopolanin z afrykańskim epizodem w: "Verbum. Miesięcznik parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Zagórzu", nr 2 (50) 2008, s. 19- 20. Dostęp z 26 września 2008
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”