Wzmianka o Polanach w wieku II naszej ery

Od najdawniejszych czasów Słowianie zamieszkiwali ziemie położone na północ od Sudetów i Karpat. Zachodnią granicę terenów słowiańskich stanowiły rzeki : Odra i Nysa Łużycka. Na północy Słowianie osiągali wybrzeża Morza Bałtyckiego pomiędzy ujściem Odry i Wisły. Pierwotne puszcze wzdłuż jezior między dolnym biegiem Wisły i Niemna oddzielały Słowian od ich sąsiadów Prusów i Litwinów. Na wschodzie siedziby Słowian docierały do środkowego Dniepru.
Otton III
Moderator
Posty: 524
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 10 paź 2010, 17:48

Wzmianka o Polanach w wieku II naszej ery

Post autor: Otton III »

Plemię wchodzące w skład związku Sarmatów po którym Polska otrzymała nazwę - Polanie znani są już ważnym osobistościom późnego antyku jako lud sarmacki znad Wisły. Taki słynny geograf starożytności Klaudiusz Ptolemeusz wiedział o Polanach:

Geographike hyphegesis - autor Klaudiusz Ptolemeusz ur. ok. 100 n.e. zm. ok 170 n.e. (księga III, część V):
Elattova de eunh vemetai Saomatian, paoa men ton Ouistoulan potamon. Upo touj Ouenedaj, Guuwnej. Eita Finnoi. Eita Boulanej (angielskie Boulanes w transliteracji). Uf ouj Foougondiwvej. Eita Auaohnoi, paoa thn cefalhn tou Ouistoula potamou.

Porównajmy sobie powyższy tekst z późniejszymi wzmiankami o Polanach: Pulanes, Pulania, Pulane (Hepidanus, Rocznik świętokrzyski dawny)




Wandalowie rządzili ziemiami polskimi oraz Meklemburgią (Warnowie - plemię wandalskie), na co mamy dowody źródłowe (Tacyt, Ptolemeusz) oraz toponimiczne w postaci szeregu nazw wywodzących się od nazwy plemienia Warnów w Meklemburgii i najbliźszej okolicy. Wandalowie mieszali się ze Słowianami (potomkami Sarmatów i wyodrębnionym od nich ludem) o czym pisał Prokopiusz z Cezarei, wiązali się także bardziej sformalizowanymi związkami na niwie międzyplemiennej. W przypadku ziem polskich mogła to być unia na wzór unii sarmackich Alanów z Wandalami po przybyciu do Iberii, a przed założeniem państwa w Afryce Pn. bowiem zachowała się nazwa Wandalów na oznaczenie mieszkańców ziem polskich. Związki te mogą wskazywać na pewną jedność kulturową obydwu ludów z okresu o wiele wcześniejszego, a więc z okresu rozpadu wspólnoty praindoeuropejskiej.

Także po przybyciu do Hiszpanii Wandalowie złączyli się unią - uwaga - z Sarmatami, a ściślej z Alanami. Zatem związki sarmacko (słowiańsko)-wandalskie to była najzwyklejsza normalność jeśli chodzi o położenie geopolityczne obydwu ludów. Istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo zlewające się z pewnością, że część plemion sarmackich połączyła się z resztką germańskich Wandalów na ziemiach polskich tworząc nowy lud zwany Wenedami, przy czym Germanie całkowicie wtopili się w etnos słowiański. Bardzo podobna sytuacja miała miejsce w Afryce, gdzie z kolei sarmaccy Alanowie wtopili się w etnos Wandalów.

Sarmacko-wandalskie pochodzenie Wenedów czyli Słowian potwierdza Tacyt pisząc o przejęciu szeregu wzorców kultury przez tychże zarówno od Sarmatów, jak i Wandalów. Rzymska mapa z III-IV w. n. e. Tabula Peutingeriana opisuje lud o nazwie Wenadisarmatae pomiędzy Bałtykiem a Karpatami. Tak więc moje spostrzeżenia na temat wchłonięcia części Wandalów przez Sarmatów i powstanie etnosu wenedzkiego trafiają w dziesiątkę bowiem są poparte materiałem źródłowym.


Oczywiście pisząc o związku plemion Wandalów i Sarmatów przez cały czas mam na myśli fuzję jedynie pewnej części wymienionych plemion, albowiem Pliniusz Starszy i Tacyt piszą o dalszym współistnieniu Wenedów i Sarmatów.

Polacy jako lud słowiański kilkakrotnie są nazywani przez obce źródła mianem Wandalów, i to przed oficjalnym pojawieniem się u nich nazwy Polska (ok. 1000 r.) - patrz Gerhard z Augsburga. Z kolei Adam z Bremy pisze w XI w. o Sclavinii zamieszkanej przez potomków Wandalów. Potem wspomina o Polakach i Czechach. Niemniej to Polacy są potomkami odłamu Wandalów, który pozostał nad Wisłą i Odrą... reszta wyruszyła na zachód.

Mówiąc o źródłach warto wspomnieć o:
-kronice Wincentego Kadłubka z przeł. XII/XIII w. określającej Polaków jako nazywających się Wandalami, ona też pisze o dawnej nazwie rzeki Wisły od której wywodzi się nazwa tego plemienia (Wandalus); I, wraz z Kroniką Wielkopolską, o pochodzeniu imienia Wandy, córki księcia Kraka, "tej sławnej co Niemca odrzuciła" od rdzenia którego powstał etnonim Wandalów oraz Wenedów (Wendów) - od starosłowiańskiego "węda", czyli wędka związana z łowieniem. A więc znowu mamy dowód na bliskie pokrewieństwo Sarmatów i Germanów oparte na kryterium lingwistycznym oraz toponimicznym, mamy też etymologiczny dowód na pochodzenie Wenedów od Wandalów,
-kronice Dzierzwy z pocz. XIV w. wywodzącej rodowód Polaków od Sarmatów i Wandalów,
-w XII w. Gerwazy z Tilbury pisał o nazywaniu się przez Polaków mianem Wandalów.

Czy jest to wystarczająco udokumentowana historia początków Polski? Myślę, że tak. I to w oparciu zarówno dowody źródłowe, jak i wyniki badań onomastycznych i językoznawczych.

Pseudonauki w powyższym wywodzie nie widzę. Mówcie sobie co chcecie. 8-)
I owa analiza wymaga w moim mniemaniu jeszcze dogłębniejszego zbadania, oprócz tego co zawiera. ;)
Tak więc zapraszam do dyskusji.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Czasy przed powstaniem państwa polskiego ogólnie”