Alfred Miodowicz

[Artur Rogóż]

Alfred Miodowicz (ur. 28 czerwca 1929 w Poznaniu) – działacz związkowy, polityk, poseł na Sejm PRL IX kadencji.

W latach 1959-1990 członek PZPR; w latach 1986-1990 członek KC PZPR, w latach 1986-1989 członek Biura Politycznego KC PZPR; w latach 1985-1986 przewodniczący Komisji Wniosków, Skarg i Sygnałów od Ludności KC PZPR.

W latach 1948-1952 działał w organizacjach młodzieżowych; w 1952 podjął pracę w Hucie im. Lenina, był tam m.in. pierwszym nagrzewnicowym wielkich pieców. Działał w związkach zawodowych, w latach 1983-1987 przewodniczący Komitetu Wykonawczego Federacji Hutniczych Związków Zawodowych; w 1984 został przewodniczącym Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. w latach 1985-1986 członek Rady Państwa, w latach 1985-1989 poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Przeciwnik Wałęsy w debacie telewizyjnej 30 listopada 1988. Brał udział, po stronie rządowej, w obradach Okrągłego Stołu. Składał podczas nich wnioski np. całkowicie wolnych, niekontraktowych wyborów do parlamentu i natychmiastowego zniesienia wszelkiej cenzury słowa i publikacji.

W 1991 został zastąpiony na stanowisku przewodniczącego OPZZ przez Ewę Spychalską. Od 1992 był przewodniczącym Ruchu Ludzi Pracy. Należał do władz Światowej Federacji Związków Zawodowych (członek Rady Generalnej). Niespodziewanie definitywnie wycofał się z polityki.

Syn Konstanty (ur. 1951) jest działaczem i posłem Platformy Obywatelskiej[1]. Córka Dobrosława (ur. 1953), himalaistka, zginęła w 1986 podczas schodzenia z K2.
Przypisy

1. ↑ Ewa Winnicka. Konstanty z Alfredem w tle. „Polityka”. 15 stycznia 2005. 2 (2486). S. 74.