Edward Łańcucki

[Artur Rogóż]

Edward Łańcucki (ur. 1924 w w Skałacie) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych.

W Skałacie ochotniczo wstąpił do służby w ludowym Wojsku Polskim, ukończył szkołę podoficerską wojsk pancernych w Ulianowsku nad Wołgą i w stopniu sierżanta jako dowódca czołgu przeszedł szlak bojowy 1 Drezdeńskiego Korpusu Pancernego.

Po wojnie ukończył Szkołę Oficerską Wojsk Pancernych w Modlinie oraz Politechnikę Gdańską. Awans na stopień generała brygady otrzymał w październiku 1970 jako dowódca 16 Dywizji Pancernej w Elblągu (1968–1971). Akt nominacyjny otrzymał w Belwederze z rąk przewodniczącego Rady Państwa PRL marszałka Polski Mariana Spychalskiego. Dwa miesiące później, dowodząc 16 Kaszubską Dywizją Pancerną brał udział w pacyfikacji rewolty robotniczej na Wybrzeżu w grudniu 1970.

W następnych latach był m.in. zastępcą Szefa Inspektoratu Szkolenia MON oraz przedstawicielem PRL w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w Korei w randze ministra pełnomocnego. Od 1985 w stanie spoczynku.

Założyciel i prezes Klubu Byłych Żołnierzy Drezdeńskiego Korpusu Pancernego.

Od 1995 zasiadał na ławie oskarżonych w procesie o sprawstwo masakry robotniczej na Wybrzeżu w grudniu 1970. Z powodu złego stanu zdrowia został wyłączony z postępowania sądowego.

Generał Łańcucki odznaczony jest m.in. Komandorią Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Źródła

* T. Bochwic, III Rzeczpospolita w odcinkach: kalendarium wydarzeń styczeń 1989 - maj 2004, Wydawnictwo Arcana, 2005;
* H. P. Kosk, Generalicja Polska, tom I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1999;
* P. Martell, G. P. Hayes, World military leaders, Bowker, New York 1974;
* M. Sokołowska, I. Greczanik-Filipp, W. Kwiatkowska, Encyklopedia Gdyni, Wydawnictwo Verbi Causa, 2006;